Artistes

du 6/02 au 4/03/2015  Bazel 1941 - Kalmthout 1985 Jozef Van Ruyssevelt werd op 25 mei 1941 te Bazel in Oost-Vlaanderen geboren. Zijn studiejaren bracht hij door in Antwerpen waar hij aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten de opleiding Schilderkunst en Grafiek volgde. In 1965 werd hij daar laureaat van het Hoger Instituut. Zijn leermeesters in Antwerpen waren Antoon Marstboom, René De Coninck en Jos Hendrickx. Vooral Jos Hendrickx, met wie Van Ruyssevelt goed bevriend raakte, oefende grote invloed uit op zijn ontwikkeling als schilder.Na voltooiing van zijn studie vestigde Van Ruyssevelt zich in Temse, maar slechts voor korte tijd. Al spoedig - na zijn huwelijk met May Suykerbuyk in 1966 - verhuisde hij naar Essen in de provincie Antwerpen, waar hij tot aan zijn dood in 1985 bleef wonen.In 1971 werd Van Ruyssevelt titularis van de etsklas aan de Antwerpse Academie. Hoewel de onderwijstaak die hij daar verrichtte, veel van zijn tijd en zijn energie vergde, bleef hij zich concentreren op zijn eigen werk. Zijn productiviteit werd steeds indrukwekkender. Honderden olieverf-schilderijen, pastels, gouaches, aquarellen en etsen vervaardigde hij in de jaren die volgden. Tussen 1975 en 1983 lagen de topjaren van zijn creativiteit en werkzaamheid.Het werk van Van Ruyssevelt […]

Josef Van Ruyssevelt

du 24 mars au 3 mai 2017 Le peintre d’origine flamande Roland Devolder (né en 1938, à Ostende) est le conteur d’un monde saturnien. Sur les traces d’Ensor et de Spilliaert, de Verhaeren et de Maeterlinck, il a choisi de donner une réalité plastique à ses visions nocturnes. La mascarade met en scène des personnages faméliques, entre une commedia dell’arte lunaire et des figures de carnaval réunies sur le théâtre du destin. Un bestiaire accompagne cette humanité errante, transformée en apparitions grotesques. Isolé ou perdu dans un cortège carnavalesque, l’homme est tour à tour l’acteur surprenant, ridicule, étrange ou pitoyable d’un univers onirique entre l’ironie de la représentation et la nostalgie d’un temps disparu. Rien ne nous sera révélé dans un récit si peu explicite. S’agit-il du prologue ou bien de l’épilogue d’une scène initiatique ? Quel symbole mystérieux se cache derrière ces masques, ces bucranes tenant lieu de tête à des personnages mimant une réalité tangible ? Ces saltimbanques inversent l’ordre naturel. Le sentiment d’irrationalité a supplanté toute logique. Pour décrire et animer ce monde fantasque, Devolder recourt à une palette sobre et dépouillée, privilégiant la grisaille. Les blancs détenteurs d’une lumière surnaturelle dialoguent avec les noirs et les terres […]

Roland Devolder